04.12.2021

Winter-dip

Het was zelfs een item op het journaal, de winter-dip. Misschien nog wel meer dan andere jaren, is het logisch dat mensen er last van hebben in de weken vóór Kerst 2021. De dagen zijn kort en koud. De nieuwe maatregelen die ervoor moeten zorgen dat we het virus onder controle krijgen, zorgen ervoor dat feestelijke momenten opnieuw moeten worden uitgesteld. Weer een Kerstfeest anders dan anders, dit jaar…

Het regent en het is al bijna donker als ik door de stad fiets, op weg naar een warm huis en een beker chocolademelk. Ik zing zachtjes voor me uit het lied dat we onlangs zongen in de kerk. Een lied dat past bij profetische woorden die Jesaja (43: 18 e.v.) eens, heel lang geleden, heeft gesproken: ‘Blijf niet staren op wat vroeger was. Sta niet stil in het verleden. Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen, het is al begonnen, merk je het niet?’ (Huub Oosterhuis, LB 809). Ik zing het nog een keer en nog een keer en denk: ‘Nee, ik merk het niet zo, eerlijk gezegd. Maar misschien moet ik beter opletten, beter kijken, me niet mee laten slepen door het weer, door alles wat er nu niet gaat, niet kan, niet mag. Zou het helpen ’s morgens vroeg naar buiten te gaan, iets te doen waar ik normaal gesproken blij van wordt, zou het helpen om beter op te letten en om oog en oor te krijgen voor dat nieuwe dat is en komen zal?’

En opeens denk ik: ‘Het is Advent.’ Ja, het is Advent. Juist in deze tijd, in deze donkere tijd vóór Kerst, kan ik verlangen naar het licht van Godswege dat in deze wereld is gekomen, komt en zal komen. En hé, er zijn ook best andere lichtpuntjes te bedenken. Door corona is er meer tijd over voor inkeer en bezinning, meer tijd voor een goed gesprek, meer tijd voor een goed boek.

‘Blijf niet staren op wat vroeger was. Sta niet stil in het verleden. Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen, het is al begonnen, merk je het niet?’, zing ik nog een keer, terwijl ik in de verte mijn huis al zie met de Adventsster voor het raam, en… en ik voel me al lichter…