Helma's Blogs Spoorzoeken Slangenburg

09.01.2023

Heilig

‘Misschien komt het omdat we in de protestantse kerk niet aan heiligen doen’, zo hoorde ik mezelf opeens zeggen, terwijl ik in de auto zat met Hans op weg naar de kerk op zondag 4 december. We hadden het niet over Sint Nicolaas, maar over het ongeloof in Jezus. Ik ontdek nogal eens dat mensen het moeilijk vinden om meer in Jezus te zien dan een aardige man die veel goede en mooie dingen deed. Hij wordt een voorbeeld voor ons genoemd, maar meer toch echt niet. En wellicht heeft dat met onze opvatting over heiligen te maken, dacht ik opeens op die sombere zondag op weg naar Kerst. We hebben het niet zo op heiligen. We zijn óf allemaal heilig óf er is niemand heilig. Dat is te volgen, maar ik wil het niet volgen. Voor mij is Jezus de Heilige in eigen persoon, en worden wij door, in en met Hem geheiligd.

Die middag las ik verder in het boek Dichter bij God van Arjan Plaisier en Ineke Cornet. Een goed leesbaar boek waarin alle aspecten van de liturgie aan de orde komen. De hoofdstukken over het avondmaal spreken me onder andere erg aan. In het laatste hoofdstuk (‘Een open liturgie’) veer ik op bij het kopje ‘Heiligheid’. Ik lees het volgende: “Een liturgie is dienstbaar aan een ontmoeting met ‘het heilige’. Een vitale liturgie sluit aan op dit verlangen naar heiligheid en voedt het. (…) Zo is er in de viering van het heilig Avondmaal een tegelijkertijd van de nabijheid van de Heer in brood en wijn, …, en van de heiligheid… Een liturgie die toekomst heeft, is een liturgie van eerbied” (p. 230).

Heeft de protestantse allergie voor heiligen wellicht te maken met weerstand tegen het heilige dat ons nabij is, in ons is, tegen God in ons midden? We willen het wel, diep van binnen, maar we zijn ook bang om onszelf los te laten, uit handen te geven.

Dat de liturgie juist de plek is waar je je leert over te geven aan het heilige, samen met de anderen die in de kerk zitten, vind ik een mooi idee. Je samen dichter bij God voelen, dat is waarom ik naar de kerk ga. De Heilige, Christus, ontvangen in brood en wijn maakt dat je jezelf opgenomen weet in het heilige dat deze wereld omvat en waarnaar je intens kunt verlangen. Je wordt opgetild, het tilt jou op, en dan kun je weer verder… Het kan overal gebeuren dat het heilige, de Heilige je aanraakt, maar de liturgie biedt een kader en daar kun je je met een gerust hart aan overgeven.

En ja, ik ben toch wel erg protestant, merk ik, want voor mij is het niet nodig om mensen heilig te verklaren. We zijn/worden allemaal geheiligd als we dichtbij God blijven.

Avondmaal - brood en beker.jpg

Helma - 11:35:45 | Een opmerking toevoegen

Opmerking toevoegen

Fill out the form below to add your own comments

Om geautomatiseerde spam zoveel mogelijk te beperken, is deze functie beveiligd met een captcha.

Hiervoor moet inhoud van de externe dienstverlener Google worden geladen en moeten cookies worden opgeslagen.