Helma's Blogs Spoorzoeken Slangenburg

30.04.2020

Aanraken en geraakt worden

‘Afstand’, dat is zo’n beetje het meest gebruikte woord in deze tijd, volgens mij. En ook als niemand het woord in de mond neemt, dan zit het mooi wel in mijn hoofd. Als ik in het bos wandel en iemand in de verte zie aankomen, dan duik ik al de berm in. Hoe we dat er ooit weer uitkrijgen weet ik ook niet, maar voorlopig weten we wat ons te doen staat: afstand bewaren. We knikken elkaar op afstand vriendelijk toe, maar zorgen ervoor dat we elkaar niet aanraken. Dat voelt vaak ongemakkelijk. Je wilt iemand graag een hand geven of omhelzen en dichtbij hem of haar zijn. Ik mis het aanraken in deze tijd van afstand houden.

We hebben in de kerk net het Paasfeest gevierd. ‘De Heer is waarlijk opgestaan,’ werd er gezegd en gezongen. Het paasevangelie is verteld, over Jezus die na zijn dood verscheen aan zijn leerlingen. Eén van de leerlingen, Tomas, had Jezus nog niet gezien en hij kon gewoon niet geloven wat de anderen zeiden over de opgestane Heer (Joh. 20: 24-28). Toen kwam Jezus nog een keer in het huis waar de leerlingen waren en Tomas wordt nadrukkelijk door Jezus uitgenodigd om zijn wonden aan te raken: ‘Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij.’
Maar doet Tomas dat ook echt? Dat staat er namelijk niet bij in de bijbel. Er staat alleen dat Tomas zijn geloof belijdt met de woorden: ‘Mijn Heer, mijn God!’
Ik zie hem staan, vóór Jezus, op gepaste afstand. Misschien is hij, voordat hij de woorden sprak, wel op zijn knieën gevallen, maar of hij Jezus ook heeft aangeraakt…
Tomas is alleen al door het zien van de wonden tot in zijn ziel geraakt. 

Je hoeft niet letterlijk iemand aan te raken om toch geraakt te worden. Ook op afstand kun je geraakt worden door de ‘wonden’ van de ander, vertelt het verhaal. En dat is precies wat wij in deze tijd kunnen ontdekken als we om ons heen kijken en de verhalen horen van mensen die het moeilijk hebben. Vanzelf zullen we dan vormen vinden om dat geraakt zijn te uiten, waardoor de ander onze nabijheid kan voelen.